Vandaag vertrokken we om 09.00 uur. Onze eerste bestemming: het kunstenaarsdorp Grozjnan. Het is een prachtig dorp, gelegen op een heuveltop. Er wonen nog geen 800 mensen. Het dorpje dreigde in de vergetelheid te raken, totdat het in de jaren zestig werd ontdekt door kunstenaars en musici die het nieuw leven inbliezen.

Dwalend door het dorp kwam ik vele mooie straatjes tegen. En wat een rust! Hier nog geen massatoerisme, dus alle gelegenheid voor her nemen van foto's. Na dit bezoek reden we verder naar Motovun. Omdat dit dorp niet bereikbaar is voor touringcars, stapten we over in een kleiner pendelbusje.

Motovun is een klein ommuurd dorpje, gelegen op een 277 meter hoge heuvel in de vallei van de rivier de Mirna. De aantrekkingskracht van het dorp ligt vooral in het verloren uitzicht over de groene vallei, met de stad die erboven uitsteekt.

In Motovun ging gids Annemarie mee. In de regio worden al decennialang truffels gevonden. Een groot deel van de groep ging een heel klein café in om ze te proeven. Ik had geen zin om opeengepakt met 43 man te staan, dus ik bleef lekker buiten in de frisse lucht.

Helaas gingen we kort daarna weer een café in om limoncello en andere alcoholische drankjes te proeven. Je kunt wel raden waar ik toen was, heerlijk in de schaduw buiten. Ik vond het programma in Motovun dus niet zo aantrekkelijk, had het veel leuker gevonden om net als in Grozjnan, het dorp verder te verkennen. Maar neemt niet weg dat ook Motovun een mooi dorp is.

We mochten op eigen gelegenheid gaan lunchen. Een andere vrouw en ik zochten een terras op en kozen voor een heerlijke risotto. In Istrie zijn veel Italiaanse invloeden terug te vinden, dus ook het heerlijke Italiaanse eten.

Daarna zijn we weer afgedaald en met het pendelbussen naar onze eigen bus teruggegaan.

Het was weer een mooie dag, maar ik had liever nog meer tijd doorgebracht in Motovun.